-
1 zbudzić
* * *pf.1. wake (sb) (up), awaken, arouse, waken; zbudzić kogoś ze snu arouse sb from sleep; ten hałas zbudziłby umarłego this noise could wake l. awaken the dead.2. (= wywołać) arouse, raise, awaken, wake; zbudzić w czyimś umyśle wątpliwość/podejrzenie raise doubt/suspicion in sb's mind; zbudzić miłość w czyimś sercu wake love in sb's heart.pf.1. (= przebudzić się) wake (up), awaken, waken.2. (= dać się odczuć) rise, stir; w jej sercu zbudziła się litość pity stirred in her heart.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbudzić
-
2 zbu|dzić
pf Ⅰ vt to awaken, to wake [sb] up, to wake up; to rouse książk.- zbudzić kogoś z głębokiego snu to rouse sb from a deep sleep- zbudzić kogoś na śniadanie/do szkoły to wake sb for breakfast/school- zbudził mnie o szóstej rano he woke me up at six in the morningⅡ zbudzić się 1. (przestać spać) to wake (up)- zbudzić się ze snu/z drzemki to wake from sleep/a nap- zbudził się o piątej rano he woke up at five in the morning2. przen. (przejść do stanu aktywności) to awake, to awaken- przyroda zbudziła się ze snu zimowego nature awoke from its winter slumber- ludność zbudziła się do walki o niepodległość the people stirred themselves to fight for independence3. (o stanach uczuciowych) to awake, to awaken, to stir (w kimś within sb)- zbudziła się we mnie tęsknota za domem a longing for my home stirred within me- w ich sercach zbudził się niepokój a sense of unease awoke within themThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbu|dzić
См. также в других словарях:
zbudzić — dk VIa, zbudzićdzę, zbudzićdzisz, zbudź, zbudzićdził, zbudzićdzony «przerwać czyjś sen, obudzić kogoś» Zbudzić kogoś do pracy, na śniadanie. Zbudzić kogoś ze snu, z drzemki. Zbudził ją telefon. Zbudziło ich stukanie do drzwi. zbudzić się 1.… … Słownik języka polskiego
obudzić — dk VIa, obudzićdzę, obudzićdzisz, obudź, obudzićdził, obudzićdzony 1. «przerwać komuś sen, drzemkę, przebudzić» Obudzić kogoś ze snu. Obudzić kogoś rano. Obudził go śpiew ptaków, hałas uliczny. 2. «wywołać w kimś pewne stany, uczucia itp.;… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
rozbudzić — dk VIa, rozbudzićdzę, rozbudzićdzisz, rozbudzićbudź, rozbudzićdził, rozbudzićdzony rozbudzać ndk I, rozbudzićam, rozbudzićasz, rozbudzićają, rozbudzićaj, rozbudzićał, rozbudzićany 1. «przerwać komuś sen, zbudzić» Rozbudzić śpiące dzieci. Stukanie … Słownik języka polskiego
